Third Sunday of Great Lent (Palsy Sunday)

          

 Lead your brother to God  

Fr. Dr. Joshi Varghese, Bhilai

(Diocesan Education Officer & PRO, Calcutta Diocese)

Evening: St. Lk 5: 17-26, Morning: St. John 5 : 1 – 18, Before Holy Qurbana : Ex 4: 10-17, 2 Kgs. 2: 1-11 Is 5: 20-25, Ezk 34:1-16  Holy Qurbana: Acts 5:12-16 :19 :8-12 Or 9:22-31 Rom 3: 27- 4:5, 2 Cor 12:7-10

St. Mark 2: 1-12

The healing of the paralytic is meditated on the 3rd Sunday of the Great Lent. The incident took place at Capernaum, where Jesus used to dwell.

a. Palliative care: Am I my brother’s keeper?        

​The healing of the paralytic is a unique event as the person to be healed is brought to Jesus by others. In most of the other healing incidents the sick came to Jesus on their own. The man with palsy is carried on bed by four people and brought before Jesus. When Jesus saw their faith, he said to the paralytic, “Son, your sins are forgiven” (Mk 2:5). St. Jerome and St. Ambrose would like to believe that Jesus was referring to the faith of the four who carried the paralytic. St. John Chrysostom favours the view that Jesus referred to the faith of the carriers as well as that of the man. 

​The role of ‘the four’ needs to be appreciated, for sans their help the man would not haven cured. They had faith in Jesus. Though it is not clear whether they were his friends or relatives, their love for the man is well reflected. They could have abandoned him and left him to his destiny to rot in bed for the rest of the years. But they were willing to spend their time and energy for the paralytic and that made the difference. There are tens of thousands of people similar to the fate of the paralytic, who are confined to their beds to various diseases or due to old age. Some may be terminally ill. A few of them would be fortunate enough to get the love and care of the beloved ones. But many do not receive proper care. It is our duty to take proper care of such people. Even our presence would refresh them and their care takers. Similar to ‘the four’ who voluntarily took the paralytic if we can offer few hours to take care of such bed ridden people/ patients, it would lift their spirits and give a much needed break to their care givers. The afflicted are not to be neglected but to be taken care of and to be carried in our prayers as well. 

b. Blocking the vision

“So many gathered around that there was no longer room for them, not even in front of the door; and he was speaking the word to them. (Mk 2:5). As usual people had gathered to hear Jesus and as the preaching started it became ‘houseful’. Those who came earlier continued to happily hear Jesus and others couldn’t come near him. Hence the four who carried the paralytic           “…could not bring him to Jesus because of the crowd…” (Mk 2:5). Unknowingly and unintentionally the crowd was blocking others from coming to Jesus.

As people of God, have we ever blocked others from having a Christ- vision? Do our words and deeds help others to know and reach God? Do our actions, as individuals or as Church, alienate others from the True God? Travelling in unreserved class of Indian railway, especially in North India is an experience in itself. As the train reaches a new station, the whole lot of passengers inside the compartment, try their best not to allow any new passenger from the new station. If someone luckily gets in he would also join others in not letting anyone in from the next station onwards. Often the members of the Malankara Church behave similarly. As we are already comfortable in our ‘compartments’, we don’t want anyone else to disturb us by entering in to our compartment called the Church. Unlike the crowd in the passage, we intentionally block them from joining the Church, the body of the Christ. 

The unscrupulous methods used to gain power, unethical ways to gain prominence, slandering etc. by the leaders of the Church and the laity have become stumbling blocks not only to the people of other faith but also to our own younger generations. Such unchristian ways of life are blocking many youngsters from coming closer to Christ.

c. Motivate to Rise up

“I say to you, stand up, take your mat and go to your home” (Lk 5:11). The paralytics are easy to be seen and identified but there are millions of those who are paralysed emotionally/mentally.  Those who are mentally paralysed might vary from people having occasional mood disorders to persons undergoing severe depression. A number of factors might lead to depression. Emotional or physical abuses, genetic disorders/ history, drug abuse, divorce, death of dear ones, sudden or chronic illness etc. are some causes of depression. Earlier people refused to accept such mental conditions as they feared being labelled as turned mad. In recent times more awareness is being spread about the need to help those who suffer such occasional or continual mental palsy. The confessions of celebrities who have undergone such depression have shown that this can affect any one without any discrimination of age, wealth or status. 

The people who are prone to or who are under such mental crisis need a support group similar to those who carried the paralytic to Jesus. Apart from getting professional help they need a strong support group who would be able to ‘lift them up’ from their mental mats. They need someone to listen to them and to stand by them without blaming. The loving and inspiring words of the support group would be a source of strength to the depressed.  The Gospel passage should urge us to watch out for those who are emotionally paralysed and to look after them. The ultimate healing, whether it be physical or mental, can be found in Jesus.

 

 Conclusion

The Lenten season is a reminder to look after our afflicted brethren. As we come together as Church, let us also be aware about those who are thirsting for Christ and help them to come near His healing presence.

Scripture Readings Great Lent 2021 – Week 3 “Lord make us Perfect” Feb 28 to Mar 6

 

Feb 28 – Third Sunday of Great Lent (Palsy Sunday)

• Evening: Luke 5:17-26 / Morning: John 5:1-18
  • Before Holy Qurbana
• 2 Chronicles 1: 12-17 (Ezekiel 34: 1-16: Exodus 4: 10 – 17); Deut. 31:19-30
  • (2 Kings 2: 1 – 11); Isaiah 5:20-25
  • Holy Qurbana
  • Acts 28:17-28 (Acts 5:12-16. 19: 8 -12) Romans 5:1-11; (2 Corinthians 12: 7-10)
• Mark 2:1-12

Mar 1 – Third Monday of Great Lent

• Morning: Genesis18: 20-33; Judges 6:11-21; Psalms 67:1-7
  • Acts 28: 1-10 / Revelations 2: 1 – 7 / 1 Timothy 6: 1-12.
  • Mark 2: 13-22

Mar 2 – Third Tuesday of Great Lent

• Evening: Mark 10: 17-27
  • Morning: Exodus 20: 1-19
  • Job 31: 1-15; Proverbs 3: 1-12
  • James 1: 27-2: 13; Ephesians 2: 1-18
  • Mark 4:1-20

Mar 3 – Third Wednesday of Great Lent

• Evening: St. Luke 9: 44-50, 57-62
  • Morning: Leviticus 25: 35-46
  • I Samuel 9: 18-27; Isaiah 65: 16-25
  • James 2:14-26 (Acts 13: 1-3); Ephesians 6: 1-9
  • Luke 12: 32-40

Mar 4 – Third Thursday of Great Lent

• Evening:  Luke 13: 18-30
  • Morning: Numbers 12: 1-10
  • 2 Chronicles 26: 16-21; Micah 6: 1-8
  • James 4: 1-17; Philippians 1: 1-11
  • Mark 9: 30-42

 Mar 5 – Third Friday of Great Lent

• Evening: St. Matthew 6: 5-15; Mark 11:24-25
  • Morning: Deuteronomy 8: 1-20; Isaiah 1:10-20
  • 1 Peter 3: 7- 15; Romans2: 2- 13
  • Luke 18: 9 -17

 Mar 6 – Third Saturday of Great Lent

• Before Holy Qurbana
  • Exodus 16: 1-10; 2 Kings 4: 38 -44; Hosea 2:18-23
  • Holy Qurbana
    • I Peter 2: 1-10; Philippians 2: 12-30
• Mark 8: 1-10

Apostle St. Matthew – Feb 24 The Tax-collector

Matthew, an Apostle and evangelist, of whom we know very little personally but in another sense we know a great deal as he was a tax-gatherer. The man designated as Matthew, sitting in the customs house (Matt. 9: 9) is the same as Levi, sitting in the receipt of custom (Mk. 2: 14; Lk. 5: 27). From these passages it seems that Levi was the original name, son of Alphaeus. He was a Galilean. It is possible that Jesus gave him the name Matthew (Heb. Mattiya – ‘gift of Yahweh’; Gk. Maththaios, Matthaios) to Levi, when He called him to the Apostolate and by this name, thenceforth he was known among his Christian brethren. The Lord saw him in Capernaum and said to him: Follow Me! Leaving everything, he followed Him (Matt. 9:9). He is traditionally, thought to have been called, Levi before his conversion, but this may well have been a tribal designation (Matt. the Levite) rather than an alternative name.

Born in Nazareth as the son of Alphai, he was well educated, wealthy (only rich man among the disciples), and versed in Greek, Hebrew, Latin and Aramaic. He was a tax collector / publican, when Jesus called him. A class of men hated and despised, incurred most odium and ill will by the Jews. Gentiles (Matt. 18: 17), harlots (Matt. 21: 31-33) sinners (Matt. 9: 10-11; 11:19), murderers, robbers, adulterers and tax collectors were classed together. Being a tax collector or Publican, he had permission from Rome to levy taxes within his tetrarchy, and so was a social outcast among gentiles. They were debarred from being a judge or a witness, even debarred from worship. (Lk. 8: 13). The customs officers could at any time open the travelers’ baggage and strip of his cloth and take whatever he wanted. They used to levy an impossible sum as duty and then used to offer to lend the sum to the traveler at very exorbitant rate of interest. So, Matthew sat at the custom counter in Capernaum. [Palestine government was divided into two. Samaria and Judea were under the Roman Procurator and Galilee was ruled by Herod Antipas. Matthew was in the service of Herod Antipas and his custom office was on the seashore, collecting tax form the traffic on the Sea of Galilee. Thus, Matthew often listened to the preaching and teaching of Christ, something of which could have gone straight to his heart, the outcast and friendless. Jesus called Matthew and he rose, left all and followed Jesus.

Matthew prepared and hosted a feast in his house, and there provided an opportunity for the Lord to voice some great truths about His coming to earth His friends who were fellow tax-gatherers and outcasts from society gathered. The Pharisees protested and Jesus rebuked them in these consoling words: “I came not to call the just, but sinners”. No more mention about Matthew is there in the N. T. accept that he was with Apostles at the time of the Passion, Resurrection and Ascension of Christ and afterwards in the upper room in Jerusalem.

Ancient tradition is unanimous that Matthew wrote a Gospel in Hebrew / Aramaic. His Gospel contains more of the teachings of Christ, – the Sermon on the Mount. Matthew was a tax collector, hence could use his pen, unlike the others who were fishermen. He probable carried a pen and noted the teachings of Jesus and he became the first man to present to the world an account of the teaching of Jesus. Matthew nobly used his literary skill to become the first man ever to compile and account of the teaching of Jesus. The style of the gospel is concise and quite formal especially well-suited to public reading and teaching. St. Matthew’s gospel is lucid and authoritative account to the Jews of their promised Messiah. It is believed that the gospel was written between AD 60 and AD 90. Thus, we clearly indebted to the once despised Matthew.

Gospel of St. Matthew is characterized by an emphasis on Jesus as the fulfillment of Jewish Messianic hopes, and by a special interest in his human genealogy. The theological content of the Gospel has Christological themes, as well as the teaching about the Kingdom of God and about the Church.  He describes the teachings which the Lord sets forth in parables about the inner preparation for entering into the Kingdom (Ch. 5-7), about the worthiness of servers of the Church in the world (Ch. 10-11), about the signs of the Kingdom and its growth in the souls of mankind (Ch. 13), about the humility and simplicity of the inheritors of the Kingdom (Ch 18-23), and about the eschatological revelations of the Kingdom in the Second Coming of Christ within the daily spiritual life of the Church (Ch. 24-25).

Matthew’s subsequent career can be traced in inaccurate or legendary data. St. Irenaeus says Matthew preached first in Judea. Then he was allotted Ethiopia to the south of Caspian Sea (not in Africa), followed by Persia, Macedonia, Parthia etc. It is supposed that he died a martyr. Some authorities place his martyrdom in Ethiopia or Persia. Others mention that the holy Apostle brought the Gospel of Christ to Syria, Media, Persia, Parthia, and finishing his preaching in Ethiopia with a martyr’s death. 

There is a tradition that, In Ethiopia, he consecrated as bishop one Plato, a follower of his, and himself withdrew to prayerful solitude on a mountain, where the Lord appeared to him. Matthew baptized the wife and son of the prince of that land, at which the prince was greatly enraged and sent a guard to bring Matthew before him for trial. The soldiers went off, but returned to the prince, saying that they had heard Matthew’s voice, but had been unable to set eyes on him. The prince then sent a second guard. When this guard drew near to the Apostle, he shone with a heavenly radiance so brilliant that the soldiers were unable to look at him but threw down their weapons in terror and returned home. The prince then went himself. When he approached Matthew, such radiance shone forth from the saint that the prince was blinded on the instant. But the Apostle had a kind heart: he prayed to God and the prince’s sight was restored – unfortunately, only on the physical plane, his spiritual eyes remaining closed. He seized St. Matthew and put him to harsh torture, twice lighting a fire on his chest, but the power of God kept him alive and unharmed. Then the Apostle prayed to God and gave his spirit into His hands. The prince commanded that the martyr’s body be put into a leaden coffin and cast into the sea. The saint appeared to Bishop Plato and told him where to find his body in its coffin, and the bishop went and brought them back. Seeing this new marvel, the prince was baptized and received the name Matthew. He then set aside all earthly vanity and became a priest, serving the Church in a manner pleasing to God. When Plato died, the Apostle Matthew appeared to this Matthew and counselled him-to accept the episcopate. So, he became a bishop, and was a good shepherd for many years, until God took him to His immortal Kingdom. There are others that place his martyrdom in Taruana, beyond the Persian Gulf.

St. Matthew is a popular figure in art, shown as an evangelist writing his Gospel at his desk aided by an angel, or as an apostle carrying an instrument of Martyrdom. Of this Evangelist, it is said that he never ate meat, but fed only on vegetables and fruit. St. Matthew is honored as the patron saint of Accountants, bookkeepers, tax collectors, customs officers and security guards. Matthew preached and died for Christ as a missionary of the Gospel and a hero of faith.  His feast day is observed on February 24/August 24. Some other churches observe his feast day on September 21 and November 16.

By- Jacob P Varghese 

വിശുദ്ധ മത്തായിഏവൻഗേലിസ്ഥൻ - Apostle St. Mathew the Evangelist

 

ദൈവത്തിൻ്റെ ദാനം എന്നർത്ഥമുള്ള  വിശുദ്ധ മത്തായി ശ്ലീഹാ ഇസാഖാർ ഗോത്രത്തിലെ അൽഹായുടെ  മകനായിരുന്നു. ലാബി എന്ന പേരിലും അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ കഫർന്നഹൂമിൽ  ജനിച്ചു വളർന്ന മത്തായി ഹേരോദാ അഗ്രീപ്പാ രാജാവിൻ്റെ കാലഘട്ടത്തിൽ ചുങ്കപിരിവുകാരനായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ അധികാരികള്‍ക്ക് വേണ്ടി കൂടുതല്‍ ചുങ്കം പിരിക്കുന്നതിനനുസരിച്ചായിരുന്നു ചുങ്കപ്പിരിവുകാരുടെ ജീവിത മാർഗ്ഗം. ആ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ റോമന്‍ സാമ്രാജ്യത്തിനുവേണ്ടി യഹൂദിയായില്‍ ചുങ്കം പിരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നവരെ സമൂഹത്തില്‍ വെറുക്കപ്പെട്ടവരും കൊള്ളരുതാത്തവരുമായിട്ടായിരുന്നു ജനം കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. ചുങ്കം പിരിക്കുന്നതിന് പലവിധേനെയും ജനങ്ങളെ പീഡിപ്പിച്ചിരുന്നതാകാം ഇതിന് പ്രധാന കാരണം.

 ഗലീലി സമുദ്രത്തിനു സമീപത്തുള്ള കാപ്പര്‍നാമിലെ വിശുദ്ധ പത്രോസിന്റെ ഭവനത്തിനടുത്ത് വെച്ചാണ് യേശുവും മത്തായിയുമായുള്ള ആദ്യകൂടിക്കാഴ്ച നടന്നതെന്ന്‍ കരുതപ്പെടുന്നു. ചുങ്ക സ്ഥലത്തു നിന്നു തന്നെ യേശു അവനെ നേരിട്ട് വേർതിരിക്കുകയും, ചുങ്കം പിരിക്കുന്ന ജോലി ഉപേക്ഷിച്ച് ക്രിസ്തുവിൻ്റെ പാദ പിന്തുടരുകയും, ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ശിക്ഷ്യഗണത്തിൽ ചേർക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. മത്തായിയെ തന്റെ ശിക്ഷ്യഗണത്തിലേക്കുയര്‍ത്തിയത് യേശുവിന്റെ ആഗോള രക്ഷാകര ദൗത്യത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു എന്ന് വിശുദ്ധ വേദപുസ്തകം സാക്ഷി കരിക്കുന്നു. ചുങ്കപ്പിരിവുകാരനായ മത്തായിയെ തന്റെ പ്രഥമശിക്ഷ്യഗണത്തിലേക്ക് യേശു വിളിച്ചത് യാഥാസ്ഥിതികരായ അന്നത്തെ മതപുരോഹിതര്‍ക്കും, യഹൂദ സമൂഹത്തിനും അസൂയ പൂക്കുന്നതിനും ചിന്തിക്കാവുന്നതിനുമപ്പുറമായിരുന്നു. “എന്ത് കൊണ്ടാണ് നിങ്ങളുടെ ഗുരു, ചുങ്കക്കാരുടേയും പാപികളുടേയും ഒപ്പം ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത്? എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ പ്രധാന ചോദ്യം. എന്നാല്‍ "ഞാന്‍ നീതിമാന്‍മാരെയല്ല പാപികളെ വിളിക്കുവാനാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്" എന്ന യേശുവിന്റെ മറുപടി അവരുടെ ചിന്തകൾക്കും അറിവുകൾക്കുമപ്പുറമായിരുന്നു

 പിന്നിട്ടുള്ള  തന്റെ ജിവിതം യേശുവിന്റെ സുവിശേഷ പ്രഘോഷണത്തിനും പ്രേഷിത ദൗത്യത്തിനുമായി ചിലവഴിച്ചു. ആദിത്യ മര്യാതകളിലും താഴ്മയിലും നിഗുണനായിരുന്നു വിശുദ്ധ മത്തായി. തന്മൂലം ക്രിസ്തുവിന് തൻ്റെ ആദിത്വം നൽകിയത് കൊണ്ട് ജനങ്ങൾ അവനെ പാപി എന്ന് ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. വിശുദ്ധ മത്തായിയുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് വളരെ പരിമിതമായ വിവരങ്ങളാണ് നമുക്ക്‌ ലഭ്യമായിട്ടുള്ളതെങ്കിലും, ക്രിസ്തുവിന്റെ പ്രേഷിത ദൗത്യത്തെക്കുറിച്ച് മത്തായി എഴുതിയിട്ടുള്ളതായ വിവരണങ്ങള്‍ നാല് സുവിശേഷങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും ആദ്യത്തെതായിട്ടാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. വിശുദ്ധ മത്തായിയുടെ സുവിശേഷങ്ങൾ പ്രധാനമായും യഹുദാ ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കുവേണ്ടി എഴുതപ്പെട്ടവയാണ്. ക്രിസ്തു യേശുവിനെക്കുറിച്ചും അവൻ്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ചും പഴയ നിയമത്തിൽ യേശു തമ്പുരാനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുള്ള പ്രവചനങ്ങളെക്കുറിച്ചും വിശുദ്ധ മത്തായി ശ്ശീഹാ തൻ്റെ 28 അദ്ധ്യായങ്ങളടങ്ങിയ സുവിശേഷത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.ക്രിസ്തുവിന്റെ മരണത്തെത്തുടർന്ന്‌ എ.ഡി 41 നും 50 നും ഇടയിൽ മത്തായി തന്റെ സുവിശേഷ വിവരണം എഴുതി. യേശു മിശിഹായാണെന്നും തന്റെ രാജ്യം ആത്മീയമായി പൂർത്തീകരിക്കപ്പെട്ടുവെന്നും തന്റെ വിവരണം സഹജനത്തെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിലാണ് അദ്ദേഹം അറമായയിൽ പുസ്തകം എഴുതിയത്.

എ.ഡി 42 ന് ശേഷം പീഡനങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനായി അദ്ദേഹം മറ്റ് ദേശങ്ങളിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടതായി കരുതപ്പെടുന്നു. എത്യോപ്യ,പേർഷ്യ, മാസിലോനിയാ, സിറിയ പാർത്തിയാ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിൽ സുവിശേഷങ്ങൾ അറിയിച്ചതായി കരുതപ്പെടുന്നു.

“നിങ്ങള്‍ ലോകമെങ്ങും പോയി എല്ലാ ജനങ്ങളേയും ശിക്ഷ്യപ്പെടുത്തുകയും പിതാവിന്റേയും പുത്രന്റേയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റേയും നാമത്തില്‍ അവരെ ജ്ഞാനസ്നാനപ്പെടുത്തുകയും, ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞതുപോലെ ചെയ്യുവാന്‍ അവരെ പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുവിന്‍” എന്ന യേശുവിന്റെ വാക്കുകള്‍ ക്രിസ്തുവിന്റെ മരണത്തിന്റേയും ഉയർത്തേഴുന്നേൽപ്പിന്റേയും സ്വര്‍ഗ്ഗാരോഹണത്തിന്റേയും, കൂടാതെ പെന്തക്കൊസ്താനുഭവങ്ങളുടേയും ഒരു ദൃക്സാക്ഷി എന്ന നിലയില്‍ വിശുദ്ധ മത്തായിയും പരാമര്‍ശിക്കുന്നു എന്നതിന് വിശുദ്ധ തിരുവേഴുത്തുകൾ സാക്ഷിയാണ്. വിശുദ്ധ മത്തായിയും യേശുവുമായിട്ടുളള കൂടിക്കാഴ്ചയെക്കുറിച്ചുള്ള വിശുദ്ധ മര്‍ക്കോസിന്റെയും, വിശുദ്ധ  ലൂക്കോസിൻ്റയും വിവരണം മത്തായിയുടെ സ്വന്തം വിവരണത്തോട് സാമ്യമുണ്ട്. 

ശിഷ്യൻമാരിൽ പതിനൊന്ന് പേരെയും പോലെ അപ്പസ്തോല ദൌത്യത്തിനിടെ വിശുദ്ധ മത്തായി ശ്ശീഹായും 1070 കൾക്ക് മുമ്പ്  വച്ച് വാളാൽ  രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചതായി റോമന്‍ രക്തസാക്ഷിത്വ വിവരണമനുസരിച്ച്  കരുതപ്പെടുന്നു. വിശുദ്ധ മത്തായിയുടെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ 1080- ൽ സലെർനോയിൽ (ഇറ്റലി) കണ്ടെത്തി.

പരിശുദ്ധ സഭ ഫെബ്രുവരി 24 ന് വിശുദ്ധ മത്തായി ശ്ലീഹായുടെ ഓർമ്മ ആചരിക്കുന്നു.

 വർഗ്ഗീസ് പോൾ കൈത്തോട്ടത്തിൽ

Feedback to: varghesepaul103@gmail.com 

WhatsApp: 9497085736

വട്ടശ്ശേരില്‍ തിരുമേനിക്ക് ഒരു സംയുക്ത കത്ത്

മലങ്കരെ കണ്ടനാടു മുതലായ പള്ളികളുടെ മാര്‍ ഈവാനിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്തായും ഇന്‍ഡ്യാ, സിലോണ്‍ മുതലായ ഇടവകകളുടെ മാര്‍ യൂലിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്തായും കൂടി എഴുതുന്നത്.

(മുദ്ര)

ഞങ്ങളുടെ പ്രിയ സഹോദരന്‍ മലങ്കര ഇടവകയുടെ മാര്‍ ദീവന്നാസ്യോസ് മെത്രാപ്പോലീത്താ അവര്‍കള്‍ക്ക്,

പാത്രിയര്‍ക്കീസ്സുബാവാ തിരുമനസ്സുകൊണ്ട് 1911 ഇടവമാസം 18-നു എന്നു തീയതി വെച്ച് അച്ചടിച്ചിട്ടുള്ളതും 26-ാം തീയതി ഞങ്ങള്‍ക്കയച്ചുതന്നതുമായ കല്പനയില്‍ അദ്ദേഹം അവിടുത്തെ മേല്പട്ടസ്ഥാനത്തിന്‍റെയും പട്ടത്വത്തിന്‍റെയും സര്‍വ്വ നല്‍വരങ്ങളില്‍നിന്നും മുടക്കിയിരിക്കുന്നതായി എഴുതിക്കാണുന്നു. ഇതു കണ്ടതില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അവര്‍ണ്ണനീയമായ ആശ്ചര്യവും വ്യസനവും തോന്നി. ഇത്ര കഠിനമായവിധത്തില്‍ മുടക്കാനുള്ള കാരണം ആ കല്പനയില്‍ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതു വായിച്ചപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ ആശ്ചര്യവും വ്യസനവും അനേക മടങ്ങു വര്‍ദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു.  മലങ്കര ഇടവകയില്‍ അന്ത്യോഖ്യാ സിംഹാസനത്തിങ്കലേക്കുള്ള മേലധികാരം ആത്മീയം മാത്രമാണെന്നും ലൗകികങ്ങളില്‍ ഈ സഭ ഒരു സ്വതന്ത്ര സഭയാണെന്നും മറ്റും ബഹുമാനപ്പെട്ട റോയല്‍ക്കോടതി വിധിയില്‍ തീരുമാനിച്ചിട്ടുള്ളതിനും, പോയാണ്ടു കോട്ടയത്തു കൂടിയ സുന്നഹദോസിലും മറ്റു പല സംഘങ്ങളിലും സമുദായം പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള  അഭിപ്രായത്തിനും വിപരീതമായി, ലൌകികാധികാരത്തെ സമ്മതിച്ച് അവിടുന്നു ബാവായ്ക്ക് ഒരുടമ്പടി കൊടുക്കണമെന്നു പാത്രിയര്‍ക്കീസു ബാവാ തിരുമനസ്സുകൊണ്ട് അവിടുത്തെ അടുക്കല്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചു വന്നിരുന്നതും, അതിനു വിസമ്മതിക്കയാല്‍ ബാവായ്ക്ക് അവിടുത്തെ നേരെ അത്യന്തം വിരോധമുണ്ടായി മുടക്കണമെന്ന് ആലോചിച്ചു വന്നിരുന്ന വിവരവും ഞങ്ങള്‍ക്കു പലവിധത്തില്‍ കേള്‍വിയും അറിവും ഉണ്ടെങ്കിലും ആ സംഗതി ഒരു മെത്രാപ്പോലീത്തായെ മുടക്കാന്‍ കാരണമായി പറഞ്ഞു കൂടാത്തതുകൊണ്ടു മുടക്കുമെന്നു ഞങ്ങള്‍ക്കു ഇതുവരെയും വിചാരമുണ്ടായില്ല. മുടക്കിന്‍റെ സാക്ഷാല്‍ കാരണം ഇതല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ലെന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കറിയാം. എങ്കിലും കല്പനയില്‍ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന കാരണങ്ങള്‍ അടിസ്ഥാനമില്ലാത്തവയാണെന്നു പറയാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒട്ടും സംശയമില്ല.

ഒന്നാമത്, അവിടുത്തെ നേരെ മൊത്തമായും അവ്യക്തമായും കുറ്റം ആരോപിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നല്ലാതെ പ്രത്യേകമായി ഒരു കാരണവും എടുത്തു പറയുന്നില്ല. 

രണ്ടാമതായി, പൊതുമുതല്‍ ശരിയായി നടത്തുന്നില്ലെന്നും തന്നിഷ്ടമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു എന്നും, സ്വതന്ത്രാധികാരം പ്രാപിപ്പാന്‍ ന്യായമല്ലാത്ത മാര്‍ഗത്തില്‍ നടക്കുന്നു എന്നും, സഭയില്‍ ഛിദ്രം ഉണ്ടാക്കുന്നുഎന്നും, മേലാവിനെ അനുസരിക്കുന്നില്ല എന്നും ദുരുപദേശങ്ങളെ  പഠിപ്പിക്കുന്നു എന്നും മറ്റുമായി ഇപ്രകാരം വ്യവസ്ഥയില്ലാതെ പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുള്ള കുറ്റാരോപണങ്ങളില്‍ ഒന്നിനും അവിടുന്നു പാത്രമല്ലെന്ന് അവിടുത്തെ അടുക്കലും അവിടുത്തെ നടപടികളോടും അടുത്തു ഞങ്ങള്‍ക്കുള്ള പരിചയംകൊണ്ടു ധൈര്യമായി പറയാം.

മൂന്നാമതു, അവ്യക്തമായിട്ടല്ലാതെ പ്രത്യേകിച്ചു എടുത്തു പറഞ്ഞിട്ടുള്ള ഒരു കുറ്റം അവിടുത്തേക്കു കൈവിറ ഉണ്ടെന്നാകുന്നു. ഇത് അവിടുത്തേക്കു മുമ്പിനാലെ ഉള്ളതാണെന്നു ഞങ്ങള്‍ക്കറിയാം. സ്ഥാനത്തിന് ഇതൊരു തടസ്സമായിട്ടൊരു നിയമവുമില്ല. കാനോനില്‍തന്നെ കല്പിച്ചിരിക്കുന്നത് താഴെക്കാണുന്ന പ്രകാരമാണല്ലോ. "ഒരുത്തന്‍ അംഗവൈകല്യമുള്ളവനോ ഒറ്റക്കണ്ണനോ മുടന്തനോ ആയിരിക്കുകയും എപ്പിസ്കോപ്പാ സ്ഥാനത്തിനു യോഗ്യനായിരിക്കയും ചെയ്യുന്നു എന്നു വരികില്‍ അവന്‍ ആയിത്തീരട്ടെ. എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍ ശരീരത്തിന്‍റെ ന്യൂനതയല്ല ആത്മാവിന്‍റെ അശുദ്ധിയത്രേ" (ഹൂദായുടെ കാനോന്‍ 7-ാം കെഫാലയോന്‍ 5-ാം പാസോക്കാ). മേല്‍ കാണുന്നപ്രകാരമുള്ള അയോഗ്യതകള്‍ ഒരാളെ എപ്പിസ്കോപ്പാസ്ഥാനത്തിന് അയോഗ്യനാക്കിത്തീര്‍ക്കുന്നില്ലെന്ന് തെളിവായി പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഈ കുറവു മുടക്കാനുള്ള കാരണമായി ബാവാ തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതു നിയമാനുസരണമാണെന്നു ഞങ്ങള്‍ക്കു തോന്നുന്നില്ല.

നാലാമതു, കല്പനയില്‍ പറയുന്ന കുറ്റാരോപണങ്ങള്‍ യഥാര്‍ത്ഥങ്ങളും സ്വീകാര്യങ്ങളും എന്നു വിചാരിച്ചാല്‍തന്നെയും ഈ മുടക്കു കാനോനായിക്കനുസരണമല്ലെന്നു വ്യസനപൂര്‍വം പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ സഭാസംബന്ധമായ നടപടികള്‍ക്കു അടിസ്ഥാനമായ ഹൂദായ  കാനോനില്‍ ഒരു മേല്പട്ടക്കാരനെ മുടക്കേണ്ട ക്രമം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതു താഴെ പറയുംപ്രകാരമാണല്ലോ. ഹൂദായകാനോന്‍ 7-ാം കെഫാലയോന്‍ 2-ാം പാസോക്കായില്‍ ഇപ്രകാരം കാണുന്നു: (ശ്ലീഹന്മാര്‍ 77) "അംഗീകാരയോഗ്യന്മാരായ വിശ്വാസികളാല്‍ കുറ്റം ചുമത്തപ്പെടുന്ന എപ്പിസ്കോപ്പാ, എപ്പിസ്കോപ്പന്മാരാല്‍ വിളിക്കപ്പെടണം. അവന്‍ വരികയും ശാസിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ഏറ്റുപറകയും ചെയ്യുന്നു എങ്കില്‍ വിധി നിശ്ചയിക്കപ്പെടണം. അവന്‍ വരാതെ ഇരുന്നാല്‍ രണ്ടാം പ്രാവശ്യവും മൂന്നാം പ്രാവശ്യവും രണ്ടു എപ്പിസ്കോപ്പന്മാരെ അയച്ചു വിളിപ്പിക്കണം. ഇപ്രകാരം ചെയ്തിട്ടും അഗണ്യമായി വിചാരിച്ചാല്‍ മുടക്കപ്പെടണം." കുസ്തന്തീനോപ്പോലിസ് "വേദവിപരീതികളും കുറ്റത്തിന്‍കീഴുള്ളവരും കുറ്റമില്ലാത്തവരെന്നു തങ്ങളെത്തന്നെ കാണിക്കുന്നതിനു മുമ്പായി എപ്പിസ്കോപ്പായെ കുറ്റം ചുമത്തുവാന്‍ സമ്മതിക്കപ്പെടരുത്. സ്വീകാര്യമായ കുറ്റാരോപണം സംസ്ഥാന ഇടവകയിലെ എല്ലാ എപ്പിസ്കോപ്പന്മാരുടെയും മുമ്പാകെ ആയിരിക്കണം. സംസ്ഥാന ഇടവകയിലെ എപ്പിസ്കോപ്പന്മാര്‍ക്ക് എപ്പിസ്കോപ്പായുടെമേല്‍ ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന കുറ്റങ്ങളെ ശരിപ്പെടുത്താന്‍ കഴിയാതെയിരുന്നാല്‍ സംസ്ഥാന ഇടവകയിലെ വലിയ സുന്നഹദോസിന്‍റെ അടുക്കല്‍ കുറ്റാരോപണങ്ങള്‍ രേഖപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടുവരണം." (അന്ത്യോഖ്യാ 14) "കുറ്റം വിധിക്കപ്പെടുന്ന എപ്പിസ്കോപ്പായെ സംബന്ധിച്ചു സംസ്ഥാന ഇടവകയിലെ എപ്പിസ്കോപ്പന്മാര്‍ അഭിപ്രായത്തില്‍ യോജിക്കാതെ ചിലര്‍ കുറ്റക്കാരനായും ചിലര്‍ കുറ്റമില്ലാത്തവനായും ഗണിക്കുന്നപക്ഷം മറ്റു സംസ്ഥാന ഇടവകയില്‍ നിന്ന് അടുത്തുള്ള എപ്പിസ്കോപ്പന്മാരെ തങ്ങളോടുകൂടെ (ഇരുന്നു സംഗതി) തീരുമാനത്തിനായിട്ടു വിളിക്കണം." (അന്ത്യോഖ്യാ 15): "കുറ്റം വിധിക്കപ്പെടുന്ന ആളിനെ സംബന്ധിച്ച് സംസ്ഥാന ഇടവകയില്‍ ഉള്ള എല്ലാവരും ഏകാഭിപ്രായത്തോടുകൂടെ ഒരു നിശ്ചയം ചെയ്താല്‍ മറ്റു സംസ്ഥാന ഇടവകയില്‍ ഉള്ളവരെ വിളിപ്പാന്‍ ആവശ്യമില്ല. കുറ്റം വിധിക്കപ്പെടുന്നവര്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ വിധിയെ അന്വേഷിക്കയും അരുത്." കാനോനില്‍ കല്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ നടപടികളില്‍ യാതൊന്നും ഇപ്പോഴത്തെ മുടക്കിനു മുമ്പായി നടന്നിട്ടില്ലാത്തതിനാല്‍ ഇത് ഒരു സാധുവായ മുടക്കാണെന്നു പറവാന്‍ പാടില്ല. കാനോന്‍പ്രകാരം കുറ്റാരോപണം ചെയ്യപ്പെട്ട് അവിടുത്തെ വരുത്തുകയോ ചട്ടപ്രകാരം വിസ്തരിക്കയോ ചെയ്തിട്ടില്ല. ഒരു മെത്രാപ്പോലീത്തായെ മുടക്കുന്നതിന് ആ ഹൂഫര്‍ക്കിയായിലെ മെത്രാന്മാരുടെ മുമ്പില്‍ വിസ്തരിച്ചു വിധി കല്പിക്കണമെന്നു കാനോനില്‍ പറയുന്നതുപോലെ ചെയ്തിട്ടുള്ളതായി ഞങ്ങള്‍ അറിയുന്നില്ല. ഈ ഹൂഫര്‍ക്കിയായില്‍ ഇടവകഭരണമുള്ളവരോ പഴമക്കാരോ ആയ മേല്പട്ടക്കാര്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരല്ലാതെ വേറെ ഇല്ല. വേറെ മെത്രാന്മാരുള്ളവര്‍ ഈ ഹൂഫര്‍ക്കിയായില്‍ ഭരണമില്ലാത്തവരും തീബേലിന്‍റെ മെത്രാന്മാരും ആണ്. മലങ്കരസഭയുടെ ട്രസ്റ്റിന്നു വിപരീതമായി ബാവായിക്ക് ഉടമ്പടി കൊടുത്തിട്ടുള്ളവരുമാണ്. അവിടുത്തെ നേരെ ആരോപിച്ചിരിക്കുന്ന കുറ്റങ്ങളെ മെത്രാന്മാര്‍ വാക്കാലും രേഖാമൂലവും സമ്മതിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു പറയുന്നു. ഇത് ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചാണെങ്കില്‍ ഞങ്ങളില്‍ ആരോടും ഒരക്ഷരംപോലും ഇതേ സംബന്ധിച്ചു ബാവാ ചോദിക്കുകയോ ഞങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം അറിയുകയോ ഞങ്ങളുടെ സഹകരണം ഉണ്ടാകയോ അതിനെ ആവശ്യപ്പെടുകയോ ഈ കല്പന പുറപ്പെടുവിക്കുന്നതിനു മുമ്പു വിവരം ഞങ്ങളെ അറിയിക്കയോ ചെയ്തിട്ടില്ലെന്നു ഞങ്ങള്‍ പ്രസ്താവിച്ചുകൊള്ളുന്നു. ശേഷം മെത്രാന്മാരെക്കുറിച്ചാണ് കല്പനയില്‍ പറയുന്നതെങ്കില്‍ അവരില്‍ ഇടവക മെത്രാന്മാരായി ആരും ഇല്ല. എന്നു തന്നെയുമല്ല അവരോടാലോചിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നിരുന്നാല്‍ത്തന്നെയും അതിനെക്കുറിച്ചു ഞങ്ങള്‍ക്കു യാതൊരറിവും ഇല്ല. അവര്‍ തീബേല്‍ മെത്രാന്മാര്‍ആകയാല്‍ അവരുടെ അഭിപ്രായത്തെ ആശ്രയിച്ചു ഒന്നും പ്രവര്‍ത്തിപ്പാന്‍ കാനോന്‍പ്രകാരം ന്യായമുണ്ടെന്നു കാണുന്നില്ല. അവരുടെ അഭിപ്രായത്തിനു വിലയുണ്ടായിരുന്നാല്‍ത്തന്നെയും പ്രതിയായ അവിടുത്തെ കൂടെ നിറുത്തി വിസ്താരം നടത്താതെ അവര്‍ രഹസ്യമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നു ഭാവിക്കുന്ന അഭിപ്രായത്തിനു നിയമപ്രകാരം വിലയില്ല. ആകയാല്‍ ഹൂഫര്‍ക്കിയായിലെ സാക്ഷാല്‍ മേല്‍പ്പട്ടക്കാരായ ഞങ്ങളെ അറിയിക്കാതെയും അവിടുത്തേക്കു സമാധാനം കേള്‍പ്പിക്കുന്നതിന് അവസരം തരാതെയും ഉണ്ടായ മുടക്കു കാനോനായിക്കടുത്തതാകയില്ല.

ആറാമതു, നമ്മുടെ മലങ്കരസഭയുടെ ട്രസ്റ്റിന്‍റെ സ്വഭാവം ആലോചിച്ചാലും ഈ മുടക്കു നീതിയായി ഉണ്ടായതാണെന്നു പറവാന്‍ വഴി കാണുന്നില്ല. ബഹുമാനപ്പെട്ട റോയല്‍ കോടതി ബാവായിക്കു ലൌകികാധികാരം  ഇല്ലെന്നു വിധിച്ചിരിക്കുന്നത് എല്ലാവര്‍ക്കും അറിവുള്ളതാണല്ലൊ. ഈ വിധി ശരിയല്ലെന്നു വിചാരിച്ചാലും അതിനെ കവര്‍ന്നു പൊതുയോഗത്തിന്‍റെ സമ്മതംകൂടാതെ പ്രവര്‍ത്തിച്ചാല്‍ ആ പ്രവര്‍ത്തി കോടതിയില്‍ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നതല്ല. അവിടുന്നു ബാവായുടെ ആഗ്രഹം അനുസരിച്ചുള്ള ഉടമ്പടി കൊടുത്താല്‍ തന്നെയും അതുനിമിത്തം ട്രസ്റ്റിന് അയോഗ്യനായി തീരുമെന്നേയുള്ളു.

ഏഴാമതു, കാലം ചെയ്ത മലങ്കര ഇടവകയുടെ മാര്‍ ദീവന്നാസ്യോസു മെത്രാപ്പോലീത്തായുടെ അസിസ്റ്റന്‍റും പിന്തുര്‍ച്ചക്കാരനുമായി പൊതുയോഗത്തിന്‍റെ ഐകകണ്ഠ്യേനയുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പുപ്രകാരം വാഴിക്കപ്പെടുകയും മലങ്കര മെത്രാപ്പോലീത്താ ആയി അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്ന സ്ഥിതിക്കും താമസിയാതെ ഒരു സുന്നഹദോസു (പൊതുജനങ്ങളുടെ യോഗം) കൂടാന്‍ ബാവാ തീര്‍ച്ചപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതായി കല്പനപ്രകാരം മൂന്നു സഹോദരന്മാര്‍ ഈയിടെ ഒരു കല്പന പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന സ്ഥിതിക്കും അവിടുത്തെ നേരെ ആരോപിക്കുന്ന കുറ്റങ്ങള്‍ പൊതുയോഗത്തെ കേള്‍പ്പിച്ചു കുറ്റക്കാരനെന്നു കണ്ടാല്‍ മലങ്കരയുടെ അറിവോടും സമ്മതത്തോടുംകൂടെ പരസ്യമായി ശിക്ഷിക്കാന്‍ വേണ്ട സൗകര്യമുള്ള സ്ഥിതിക്കും ഇപ്പോള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കുന്ന ഈ മുടക്കു ന്യായമായിരിക്കുന്നില്ല. 

മൊത്തത്തില്‍ ഞങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം ഈ മുടക്കു ന്യായരഹിതവും വിശുദ്ധ കാനോനിനും രാജചട്ടത്തിനും ചേരാത്തതുമാകയാല്‍ ഈ മുടക്കിനെ സ്വീകരിച്ചു പ്രവര്‍ത്തിപ്പാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് മാര്‍ഗ്ഗമില്ലാത്തതാകുന്നു. അവിടുന്നു സത്യവിശ്വാസത്തിന്‍റെ ഉറപ്പിന്നും സഭയുടെ അഭിവൃദ്ധിക്കും വേണ്ടി വളരെ തീക്ഷ്ണതയോടു കൂടെ പ്രവര്‍ത്തിച്ചുവരുന്നു എന്നുള്ളതു ഞങ്ങള്‍ക്കും എല്ലാ ജനങ്ങള്‍ക്കും ബോദ്ധ്യമാണ്. അതിനാല്‍ നമ്മുടെ കര്‍ത്താവിന്‍റെ വിശുദ്ധ സഭയ്ക്കുവേണ്ടി അവിടുന്ന് ഇത്രത്തോളം പ്രയാസപ്പെടുകയും പ്രയത്നിക്കയും ചെയ്തതുപോലെ മേലാലും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കണമെന്നും അവിടുത്തേക്കുണ്ടാകുന്ന സകല ഞെരുക്കങ്ങളിലും ഞങ്ങളും പങ്കുകാരായിരിക്കുമെന്നും കര്‍ത്താവിന്‍റെ സ്നേഹം നിമിത്തം അറിയിച്ചുകൊള്ളുന്നു. ദൈവമായ കര്‍ത്താവു കാണപ്പെടാവതല്ലാത്ത തന്‍റെ വലത്തുകൈ നീട്ടി അവിടുത്തെയും നമ്മുടെ സഭയെയും അനുഗ്രഹിക്കയും കാത്തുകൊള്ളുകയും ചെയ്യുന്നതിനു ബലഹീനന്മാരായ ഞങ്ങളും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. 

(1911-ാമാണ്ടു മിഥുനമാസം 2-ാം തീയതി വ്യാഴാഴ്ച മണ്ണത്തൂര്‍ പള്ളിയില്‍ നിന്നും

മാര്‍ ഈവാനിയോസ് (ഒപ്പ്) മാര്‍ യൂലിയോസ് (ഒപ്പ്)

(1911 ജൂണ്‍ 15-നു മാര്‍ ഏലിയാ ചാപ്പലില്‍ വച്ച് വട്ടശ്ശേരില്‍ തിരുമേനിക്ക് സമര്‍പ്പിച്ച കത്ത്)

As we observe the sacred memory of St. Dionysius Vattasseril, herein is an English translation of a letter written jointly by Mar Ivanios Metropolitan of Kandanadu (later His Holiness Baselios Paulose I Catholicose of blessed memory) and Blessed Alvares Mar Julius Metropolitan in 1911, addressed to St. Dionysius Vattasseril.

Mar Ivanios Metropolitan of Malankara Kandanadu and Mar Julius Metropolitan of India, Ceylon jointly write

(Seal)

To our dear brother Your Grace Mar Dionysius Metropolitan of Malankara Church,

We have read in the encyclical issued by His Holiness the Patriarch dated the 18th of the month of Edavam, year 1911, sent to us on the 26th , whereby Your Grace have been excommunicated from the episcopal position and the clerical blessings that were bestowed upon your ordination to priesthood been debarred. 

Having read it we were shocked and pained beyond words. Our astonishment and sorrow multiplied greatly when we learnt the reason for such severe excommunication in the encyclical. That the Antiochian throne only has spiritual power over the Malankara Church and it (the Malankara Church) is an independent one was well established by the Royal Court judgement.  

Contrary to the opinion and understanding displayed at the Synod convened at Kottayam last year, in other associations and public meetings, His Holiness pressurized Your Grace to sign an agreement approving to be subjected to the temporal authority (of the Patriarch). Bava Thirumeni had extreme hostility towards Your Grace as Your Grace did not agree to such a demand. We know that this is the chief reason of excommunication.  Though we got to hear from several sources that Bava Thirumeni was thinking of excommunicating Your Grace, we never thought the aforementioned reason will be cited as a factor to debar a Metropolitan. We can say with absolute surety that the reasons for excommunication as noted in the encyclical are baseless (allegations).

Firstly, no specific reason is noted and the allegations against Your Grace are cited in general and obliquely. 

Secondly, the accusations levelled against Your Grace include public money not being managed properly, doing whatever Your Grace wants, following the path of unlawful means to attain independent authority, creating divisions and disputes in the church,  defy the church hierarchy, teaching doctrines contrary to the faith of the Church etc. Having known Your Grace and being familiar with Your Grace’s activities as having closely worked together, we can confidently say that Your Grace cannot be the subject of the unjust claims.

Thirdly, it specifically alleges that Your Grace has a quivering hand. We were aware prior that Your Grace has had such an issue. However, this cannot be cited as an impediment to the (ecclesiastical) position. The canon commands as noted below:

“if a person has physical disability, is one-eyed, or lame, but is worthy to hold Episcopal position then let him hold that. Because what matters is not the inadequacy of the physical body but the impurity of soul” (Hudaya canon, 7th Kafalayon, 5th Passoka).

As stated above, it has been proved that the physical deformities do not make one unworthy to the Episcopate and hence, we do not think that such shortcoming cited by His Holiness Bava Thirumeni as a reason for excommunication follows the laws and regulations.

Fourthly, even if we assume that the allegations stated in the encyclical is true, we say with much grief that the excommunication does not conform to the canon regulations.

The Hudaya canon which governs our church related activities notes the following concerning the procedure to excommunicate a high priest. We see in the Hudaya canon 7th Kafalayon, 2nd Passoka:-

 (Apostles 77): The Episcopas should call the Episcopa on whom the charges have been levelled by the eligible faithful. If he (the accused Episcopa) comes (presents himself to the other Episcopas) and confesses to his fault on being reprimanded, then the verdict will be decided. If he doesn’t come, then he should be called again in the second and third instance by sending two other Episcopas. Even after these attempts, the accused Episcopa neglects to come then he should be excommunicated. 

(Constantinople): Unless the heretics and guilty prove that they are innocent themselves, they should not be allowed to press charges against the Episcopa. The acceptable allegations should be levelled in the presence of all local (state) diocesan bishops. If the local (state) diocesan bishops are unable to verify the allegations against the accused Episcopa then such bishops should present the matter in front of the great Synod (of the church). 

(Antioch 14): If the local (state) diocesan bishops are in disagreement concerning the accused Episcopa as few may say that he (the accused Episcopa) is guilty whereas the other section may say he is innocent, then they should call the Episcopas from the other nearby states to sit together and jointly decide on the matter. 

(Antioch 15): If the local (state) diocesan bishops are unanimous in their decision concerning the accused then there is no need to call the Episcopas from the other nearby states. Those who are themselves pronounced guilty should not be involved in others’ investigation/verdict matters.

The procedures prescribed by the canon has not been not followed prior to excommunication in this case nor this this is a valid excommunication. Following the charges levelled, Your Grace was not called for examination as per the canon laws. As noted in the canon, to excommunicate a Metropolitan, he must be examined before the Metropolitans of the ‘Hufarkiya’ (Hufarkiya- Jurisdiction/See of authority (ecclesiastical)) and the verdict should be proclaimed before such Metropolitans. 

We are not aware that any such due process was followed. In this ‘Hufarkiya’, except for us two, there are no other senior Metropolitans or Metropolitans entrusted with diocese administration. The other bishops in this ‘Hufarkiya’ who have given the agreement to Bava Thirumeni against the trust of the Malankara Church include those who do not have any administrative responsibilities and the ‘Theebel’ (general) Metropolitans. 

It has been said the bishops have confirmed the allegations against Your Grace verbally and in writing. If this statement (in the encyclical) points towards us, then we declare that Bava Thirumeni has not enquired a single word about this matter to us nor he has sought our opinion and cooperation in this regard nor he informed us about this decree (of excommunication) before issuing the encyclical. Alternatively, if the statement is about the other bishops then none of them holds any diocesan administrative responsibilities. We do not have any knowledge if such bishops were even prior consulted. As they are ‘Theebel’ (general) Metropolitans, taking an action solely based on the opinion of such bishops is not justifiable under the canon laws. Even if the opinion of such bishops had any merit, instead of examining the accused, they shared their views against Your Grace secretly and such judgement does not have any legal value. Hence, this excommunication is not as per the canon as it was implemented without informing us- high priests of the ‘Hufarkiya’ nor Your Grace was given a chance to offer defense. 

Sixthly, if the nature of Malankara Sabha’s trust is considered then also, we cannot say that the excommunication is justified. Everybody is aware of the ruling of the honorable Royal Court which decreed that the Patriarch does not have any temporal authority (over Malankara Church). Even if it is presumed that the court order was not right, then such action, taken while overstepping the court’s ruling and without the acceptance of the General Body, will not hold any merit in court’s view. If someone gives an agreement as per the wishes of Bava Thirumeni, he will become ineligible to be the part of the trust. 

Seventhly, Your Grace was the assistant to Mar Dionysius V of Malankara (of blessed memory) and unanimously elected by the General Body as the successor- to be ordained and recognized as the Malankara Metropolitan.  In an encyclical issued by three brother bishops, it has been stated that Bava Thirumeni will call for a General Body meeting soon. If so, the allegations against Your Grace should be brought to notice in the General Body meeting and if found guilty, Your Grace can be issued punishment publicly with the knowledge and acceptance of the Malankara Church. Considering this aspect, the excommunication is unjustified. 

Overall, our opinion is that the excommunication is unjust, against canon rules and the royal laws and hence we in no way we can accept this excommunication and act in accordance with it.

We and all the people know that Your Grace has been working with great zeal for the progress of the church and to ensure that the True Faith remains firm. Your Grace has worked very hard and endured great trials for the Holy Church of our Lord and would continue to do so. By the love of our Lord, we will share the tribulations coming in Your Grace’s way. Our feeble selves pray to the Lord God that He extend His unseen Right Hand and bless and protect Your Grace and our Church.

1911, 02nd of the month of Mithunam, Thursday

From Mannathur Church

Mar Ivanios (signed)                       

Mar Julius (signed)

(The letter submitted to St. Dionysius Vattasseril on 15 June 1911 at Mar Elia Chapel).

*****************

By the prayers of our holy father among the saints- St. Dionysius Vattasseril, Lord have mercy upon us and help us. May the remembrance of his saintly life be a blessing to the Church.

In Christ,

Rincy John

Ref: Translated from Malayalam- Malayalam letter source credit to Joice Thottackad uncle and the letter in Malayalam is posted here: https://malankaraorthodox.tv/?p=70929 (Accessed 22 February 2021)

TWO COMMENTARIES ON THE JACOBITE LITURGY

 

Click for Reading 📚 👇

Two Commentaries On The Jacobite Liturgy

Texts And English Translation by:-

•  R. H. Connolly
• H. W. Codrington

Second Sunday of Great Lent “Lepers’ Sunday

                                                  Choose to be Healed! 

Fr. Dr. Joshi Varghese, Bhilai

(Diocesan Education Officer & PRO, Calcutta Diocese)

Evening: St. Mark 1: 32-45, Morning: St. Mark 9 : 14 – 29, Before Holy Qurbana : Gen 7: 6-24, 2 Kgs. 5: 1-14 Is 33: 2-9, Jer 50:4-7: 15: 15-21 Holy Qurbana: Acts 5:12-16 :19 :8-12 Or 9:22-31 Rom 3: 27- 4:5

St. Luke 5: 12-16, 4: 40 -41

a. Pneumasomatic: Purge the soul to heal the body

 ​ In the Holy Bible we come across various incidents of miraculous healing. Healing was an important aspect of Jesus' public ministry, along with teaching and preaching ministries. Some are healed due to their own faith while some others got healed due to the faith of the intercessors. Most of the healings took place on the word of Jesus while a few were healed as they touched Him or were touched upon. Leprosy was one of the dreaded diseases till recent times which even led to ostracisation.  (Various diseases affecting the skin are traditionally translated as leprosy in the Bible).  

Modern science has come up with the concept of psychosomatic diseases to denote the diseases which are caused due to mental or emotional stress etc. In the Old Testament some of the diseases were considered to be caused by either the wrath of the God or due to sin. In other words the spiritual deterioration can be a cause of physical illness and such diseases can be called Pnuemasomatic diseases. The Psalmist says “My wounds fester and are loathsome because of my sinful folly” (Ps 38:5). 2 Chronicles 26:19 speaks about how king Uzziah was affected with leprosy for unauthorised offering of the censer.    Miriam , who is considered as equal to her brothers Moses and Aaron in leading the Israelites (Micah 6:4) , was affected with leprosy for she spoke against Moses as his wife was a Cushite. She had to spend  seven days in quarantine and was cured only after Moses interceded for her.  Aaron accepted before God that Miriam's leprosy was due to "a sin that we have so foolishly committed" (Num 12: 11). Gehazi, the servant of prophet Elisha, turns leprous after he takes silver and clothing out of his avarice (2 Kings 5:20-27). In all these three instances the decay of spirit was reflected in the body as a disease. Similar to the old adage “sound mind in a sound body” it can be said “a sound soul for a sound body”.  How the guilt of un-confessed sin weighs upon the body as well as the happiness one gets with the purification from the guilt of transgression through confession is well described by David in Psalm 32.  

b. Touch Heals!

“Then Jesus stretched out his hand, touched him” (Lk 5:13).  In the earlier times leprosy was not a mere physical disease; it was associated with social stigma. People with leprosy were excommunicated from the society. They were literally put away from the mainstream of the society. Other people avoided coming into contact with lepers. The lepers had to warn others not to come close to them (Lv 13:45). Being a leper meant to be a ‘living dead’.  A few years of such life is sure to make anyone lose hope and become frustrated. The state of being devalued could lead to disappointment and in turn to anger against the society that banished them. Jesus knew that the man needed purification of the soul, healing of the body and cleansing of the mind. His feelings, attitudes and emotions also called for a healing; hence Jesus stretched out his hand and touched him. The one who was kept at an arm’s distance by the society was touched again. It might have been the first touch he felt after many years. More than the physical leprosy being healed, Jesus’ touch healed the man of the numbness of his mind which was caused by the ill treatment meted out to the lepers by other people. By that gentle touch he was re-initiated to the society and he is asked to go to the temple - “show yourself to the priest, and, as Moses commanded, make an offering…”.

A touch or lack of a touch can really touch lives.  The power of a touch is tremendous. The loving touch of a mother gives security and comfort to the child; the gentle touch of the loved ones reassures one in sick bed; the warmth of the touch of the beloved ones consoles those in bereavement. Children are to be taught to differentiate between a ‘good touch’ and ‘bad touch’. Jesus' touch healed the man as it was made out of Love. Any touch sans love would turn out into a dead/ bad touch. Let us be instruments of God to touch the lives of others and heal them.

c. Burned-out? Withdraw and pray

“But he would withdraw to deserted places and pray “(Lk 5:16).  

Complaints about the hurry of mechanised life are common nowadays. Hopping from one activity to another and multitasking of jobs drains out the person by the end of the day.  This leads to ‘burnout’ which is a state of emotional, physical, and mental exhaustion caused by excessive and prolonged stress. It occurs when you feel overwhelmed, emotionally drained, and unable to meet constant demands”.  The task that Jesus had was huge. He knew that the ‘harvest is plenty and workers are few’ and hurried to finish ‘work before night came’ ( Jn 9:4), yet he found time to withdraw. He withdrew to wilderness (Lk 4:1), to solitary place (Mk 1: 39),  to mountain tops (Lk6:12) , to sea (Mk 3: 7) and to garden (Jn 18:1). After his ‘successful’ healing and preaching Jesus withdrew from the crowd and even from his disciples and spent time alone with God.

 It is easy to make ourselves busy in routine matters or bask in the glory of success. At the same time it is also essential to withdraw ‘from the crowd’ and have some ‘me time’.  If Jesus himself needed some ‘me –time’, how much more do we? We often think that a never-take-a-breakattitude is the best policy to succeed in any walks of life. This is more important for those who work for the Kingdom of God. Many get themselves busy with offering services, feasts, visiting the sick, organising and attending meetings etc. and find no time to be with themselves. To spend time with oneself means to spend time with God without any other disturbances; which is the real Sabbath. This Me-time is the most appropriate time to refresh and revitalize ourselves.

 Conclusion

Let the Lenten season help us to purge our souls and mind. May this be a time to be touched by God and get healed. Let us withdraw to God so that we also become instruments of healing.